كودك،اتليه كودك،بچه،بهترين اتليه كودك،تغذيه كودك،غذاي كودك

يكي از روانشناسان در اين باره مي گويد:

معمولا تا يك سا لگي كودك بايد كاملا در دسترس مادر باشد. مادر بايد صداي او را بشنود و به راحتي متوجه تقلا و احساس نياز او شود .ازيك سالگي به بعد اين تغيير ، به روحيه كودك بستگي دارد . همه كودكان به راحتي قبول نمي كنند كه اتاق مادر را ترك كنند يا از او دور شوند .

از قالبهاي سنتي و قالبهاي غربي كه گاهي با فرهنگمان همخواني ندارد بايد جدا پرهيز كنيم. بايد ببينيم فرزندمان چه شخصيتي دارد. آيا مي پذيرد يا مي ترسد و گريه مي كند و وحشت زده مي شود ؟

اگر چنين است مادر بايد در اتاق كودك بخوابد . اينها مواردي نيست كه ازنظر سني زمان مشخصي داشته باشد، يعني بگويم حتما راس دوسالگي بايد كودك را در اتاق جداگانه بخوابانيم. بايد در اين باره بايد انعطاف داشت!

برخي از كودكان با بالاتر رفتن سنشان توانسته اند از مادر جدا شوند وحتي در بعضي از فرهنگها ، بچه ها در هفت سالگي توانسته اند اتاق جداگانه را بپذيرند.

بايد از افراط و تفريط بپرهيزيم، يعني نه از بدوتولد فرزند را از مادر جدا كنيم و نه اجازه دهيم تا هفت سالگي در كنار مادر بخوابد.

درفرهنگ ما معمولا بچه ها در سه سالگي اين جابه جايي را بهتر مي پذيرند ولي استثناء هم وجود دارد. يعني همان طور كه بزرگسالان با هم تفاوت دارند، كودكان نيز با هم متفاوتند و رفتارشان با يكديگر فرق دارد.

مثلا برخي از بچه ها خيلي ديرتر اين جابه جايي را مي پذيرند. در مورد اين كودكان به والدين توصيه مي شود كه اگر فرزندتان حاضر نيست جدا از شما بخوابد، بهتراست شما در اتاق اوبخوابيد و نگذاريد كه اودر اتاق شما بخوابد و عادت كند و جدا كردن او از خودتان به يك مشكل تبديل شود. كاملا آزادانه در اتاق او بخوابيد، برايش داستان بگوييد و نوازشش كنيد، زيرا كودكان از سنين پايين به همدم نياز دارند.

براي كودكان پيش از سن دبستان، قبل ازآنكه به خواب بروند، در اتاق خودشان داستان مي گوييم و نوازششان مي كنيم و بعد به اتاق خودمان مي رويم. در اين حالت بچه ها اصرار زيادي دارند كه حتما بايد فردا شب هم پيش من باشيد و تا صبح بمانيد. در اين صورت نبايد اصراركنيم كه حتما بايد جدا باشيم. به او بگوييد كه يكي دوبار ديگر هم مي آيم ودر اتاقت مي خوابم.

براي ديدن عكس هاي بيشتري از كودكان كليك كنيد